De geschiedenis van Frans-Polynesië

Frans-Polynesië beslaat een eilandengroep in het zuidelijke gedeelte van de Grote Oceaan. De in totaal 118 eilanden nemen ruim 2.500.000 km2 aan oceaan in beslag. Van de 118 eilanden zijn er slechts 67 bewoonbaar. Op de eilanden wordt Frans en Tahitiaans gesproken. Frans-Polynesië is tot en met 2003 een overzees territorium geweest en stond daardoor onder appèl van Frankrijk.

Frans-Polynesië werd in de 25e eeuw voor Christus ontdekt. De bevolking bestond toen vooral uit Azië afkomstige migranten. Deze Polynesiërs spreidde zich tussen het jaar 300 en 800 ook uit over andere woongebieden zoals de Marquesaseilanden, Genootschapseilanden, Paaseiland en Hawaï. Ook Nieuw-Zeeland werd later bewoond door deze bevolking. De Tuamotu Eilanden werden pas later ontdekt. Dit gebeurde in 1521 door Ferdinand Magellaan. Een ontdekkingsreiziger uit Portugal die ook Puka Puka ontdekte. Ook werd er een Nederlandse ontdekking gedaan. Het eiland Bora Bora werd namelijk in 1722 ontdekt door Jacob Roggeveen. Hij ontdekte later ook Paaseiland. In 1767 was het de Engelse Samuel Wallis die Tahiti aan zijn lijst van ontdekkingen mocht toevoegen. Enkele jaren later werd Frans-Polynesië en Tahiti ook bezocht door de Spanjaarden. Het verblijf was echter kort en er alleen op gericht om bewoners bekend maken met het Christendom.

Het Koninkrijk Tahiti werd in 1788 gesticht. Het Koninkrijk bestond uit de eilanden Moorea en Tahiti en werd opgericht door Koning Pomare. Zijn opvolger, Pomare II, werd in 1803 verbannen van Tahiti naar Moorea. Dit gebeurde nadat er in 1797 protestanten naar het eiland waren gekomen. De Koning en zijn gevolg zouden dan ook in het jaar 1812 bekeerd zijn tot het protestantse geloof. Deze groep protestantse zendelingen werd ook wel de London Missionary Society genoemd. Tussen het jaar 1834 en 1836 werd Frans-Polynesië bezocht door katholieken. Toen zij zonder pardon werden verjaagd, haalden de Polynesiërs zich de woede van de Fransen op de hals.

Frankrijk stuurde direct een oorlogsvloot waarna Tahuata en Tahiti werden geconfiskeerd. Nu de eilanden een Frans protectoraat waren werden ze volop bezocht door katholieken. Het Verdrag voor de onafhankelijkheid van de resterende eilanden en koninkrijken werd in 1847 getekend door de Fransen en de Engelsen. In het jaar 1880 werd het protectoraat omgezet in een kolonie. Dit was van toepassing voor de Genootschapseilanden, de Tuamotu eilanden, de Austra- en de Marquesaseilanden. Deze Franse kolonie droeg toen de naam Etablissement de L’Océanie.

De Vrije Franse Troepen worden door Frans-Polynesië in 1940 erkend. De Vrije Fransen vormden het Vreemdelingenlegioen van Frankrijk. Deze steun konden de Polynesiërs goed gebruiken, want tijdens de Tweede Wereldoorlog waren er spanningen met Japan. Bora Bora werd tijdens de oorlog tevens in gebruik genomen door de Verenigde Staten. Zij maakte gebruik van de strategische ligging van het eiland om “operatie Bobcat” uit te kunnen voeren. De spanningen die er waren tussen Japan en Frans-Polynesië zijn echter nooit geëscaleerd.

Frans-Polynesië veranderde in 1946 van kolonie in overzees territorium. Daarmee werden de bewoners van de eilandengroepen officieel staatsburger van Frankrijk. Dat had tot direct gevolg dat de Tuamotu eilanden en Mururoa door Frankrijk werden aangewezen als ideale locatie voor kernproeven. Dit was nodig omdat Algerije in 1962 onafhankelijk werd verklaard. Deze geschiedenis zou zich in 1995 nogmaals herhalen maar deze beslissingen leidde tot een forse wereldwijde tegenstand waarop Frankrijk een jaar later het Comprehensive Test Ban Treaty tekende. Dit Verdrag kondigde het verbod op kernproeven aan.

Frans-Polynesië bleef strijden voor zijn onafhankelijkheid en kon daarbij op de steun van een politicus rekenen. Echter werd Pouvanaa a Oopa uitgezet naar Frankrijk in 1958. Pas 10 jaar later keerde hij terug naar Frans-Polynesië nadat Charles de Gaulle hem gratie verleende. Vervolgens zat hij van 1971 tot en met 1977 in het Franse Senaat waar hij bleef strijden voor de onafhankelijkheid van van Frans Polynesië.

Vanaf het jaar 2003 was het Frans-Polynesië toegestaan om zelfstandig te zijn. Echter bleven veel eindverantwoordelijkheden gereserveerd voor Frankrijk. Amerika heeft enkele jaren geleden nog geprobeerd om dit recht van tafel te vegen. Dit leidde tot woede bij de Franse overheid. Zij zagen niet in waarom de Verenigde Staten zich in deze kwestie mengde, en beschuldigde Amerika van ontoelaatbaar gedrag en disrespect ten opzichte van de Polynesiërs.

Tegenwoordig is Frans-Polynesië een geliefde vakantiebestemming. Veelal wordt er gekozen voor eilanden zoals Tahiti, Bora Bora of Moorea. De natuur is ongerept, de stranden hagelwit en het water azuurblauw. Frans-Polynesië is een prima bestemming voor diverse watersporten zoals surfen en duiken. De bevolking is vriendelijk en zeer gastvrij. Daarnaast hebben de eilanden ook op cultuurhistorisch gebied veel te bieden. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat Frans-Polynesië één van de meest gekozen bestemmingen is voor een romantische huwelijksreis, mits deze bestemming binnen je budget valt.